میثاق با عشق...

مرا ببخش اي يار  .... مرا ببخش اگر بي مهابا عشق ميورزم .... مرا ببخش اگر هنوز هم ميگويم دوستت دارم ..... ميدانم .... ميدانم .... همه تقصير منست .... ميدانم ....  آن روزها رفتند .... آن روزهاي خوب .... آن روزها كه مردمان با يك نگاه عاشق ميشدند .... با يك گل دل ميستاندند .... به يك بوسه مهر ميورزيدند ... و .... در آغوش يار جان ميسپردند .... آن روزها رفتند .... امروز .... عصر منطق است .... محاسبه .... محاسبه .... محاسبه .... اين روزها مهر و محبت زيباست در كتابي طلايي با قيمتي گزاف .... اين روزها مردمان عشق را اسير در تابلويي به بند ميكشند .... اين روزها عشق .... صحبت از پيوند دو قلب نيست .... صحبت از وصلت سرمايه هاست ....  آري .... همه تقصير منست .... همه خنديدند .... به جواني كه يك روز با يك نگاه دل بست .... با يك لبخند گرفتار شد.... و با يك بوسه عاشق گشت .... به مردي بزرگ ... كه هنوز  بوي خوب كودكي ميداد .... تنها جرمش اين بود .... كه بوي ديروز ميداد .... بوي گذشته .... بوي تلخ تنهايي .... آه .... اي كاش نمي ديدمت .... رفته بودم كه به تنهايي دل سپارم .... اما بي دل چگونه ميرفتم .... كه دل پيش تو بود ....